Penalty's doen UNA das om tegen Almere City

(door Thieu Vlemmix)Als een speer vliegt UNA aan het begin van 't seizoen uit de startblokken. En halverwege voert het in de Derde Divisie royaal de ranglijst aan. Jong Vitesse volgt op maar liefst vier punten en dat ondanks de 5-0 winst in oktober op... uitgerekend UNA. De verwachtingen zijn dan torenhoog gespannen. Zo'n riante positie op de helft van het seizoen hebben we nog niet veel meegemaakt. Die hoge verwachtingen kunnen niet worden waargemaakt, zoals al snel blijkt. Jong Vitesse giert ook wel eens uit de bocht, maar is uiteindelijk stabieler. Plek twee lijkt zelfs even in gevaar te komen, maar dan richten Jeroen van Bezouwen c.s. zich alsnog op.

De coach, hoe opgewonden en fanatiek ook langs de lijn, krijgt zijn team in de eerste maanden van 2018 maar moeilijk op gang. Sommige spelers presteren niet op hun gebruikelijke niveau. Anderen, zoals Petar Stoskovic, Yoeri Sijbers, Bassou Boulghalgh en Mart van de Gevel (die blijft scoren, o.a. 4x tegen Be Quick), wel. Dat blijkt niet genoeg. Een reeks van matige vertoningen doet UNA de das om. Tegenstanders als Dongen, De Graafschap, Quick '20 en Blauw Geel '38 zijn echt geen hoogvliegers, maar tegen hen worden in die periode slechts 3(!) van de beschikbare 12 punten behaald. Jong Vitesse gebruikt die kans 'voor open goal', scoort veel punten en slaat een gat.

Dieptepunten voor UNA zijn daarna de kansloze afstraffingen tegen Hercules (3-0) en - vier rondes voor het competitie-einde – de 4-0 bij OFC; Zeelst heeft die fraaie zondag in het idyllische Oostzaan niks te vertellen. Het profiteert dus niet van het onverwachte puntenverlies van Vitesse, uitgerekend de dag ervoor. In feite verspelen de UNA mannen in dat weekend hun laatste reële kans op de titel. Terugkijkend, zijn er ook na de jaarwisseling nog wel enkele knappe uitschieters. Op karakter wordt in Zeelst, met 1-0 winst in een attractief duel, dus revanche genomen voor de mislukte vertoning in Arnhem; en passant de beste seizoensprestatie van UNA. Een paar maanden later, met de titel vrijwel uit zicht, zijn er weinigen binnen UNA die op voorhand nog iets geven voor de kansen van het team straks in de nacompetitie. Maar dan, onder het motto 'nou is 't is genoeg geweest', zijn er plots mooie prestaties aan het einde: thuis de 6-1 tegen OJC en bij het toch echt niet zwakke Westlandia, een 1-3 zege. In Naaldwijk doen de twee juweeltjes van goals door Marc Höcher en Brian Boogers, een mens goed en roepen herinneringen op aan het vorige seizoen, met een reeks uitzonderlijk mooie doelpunten.
Jeugd
En dan treedt in de slotwedstrijd 'de jeugd' aan tegen Cuyk. Geen basisspelers bij UNA in verband met de nacompetitie. En die jeugd grijpt de kans. Het publiek staat gaandeweg als één blok achter z'n 'jonkies'. Enthousiasme alom.
Al in de voorste lijn strijdend voor elke meter, met flair en overtuigd van de eigen mogelijkheden, slagen de grotendeels nog tieners – of ze nou Sil, Teun, Twan, Max of Joey etc. heten - met vlag en wimpel. Natuurlijk zijn ze er bij lange na nog niet. Maar het zijn de nieuwe namen. Wen er maar aan. Een betere aanwas is er – met alle waardering voor UNA's jeugdopleiding en –leiders - in tientallen jaren niet geweest. Ik denk zelfs, nooit. Van belang is, dat ze wel het perspectief zien van een volgende stap vooruit. Benieuwd hoe UNA met deze rijkdom om gaat. Misschien met een soort van Deltaplan? Dat wordt in de zomer nog een hele klus.
Tweeluik
In de play-offs voor een positie in de Tweede Divisie begint UNA in Almere. Daar zien we een ploeg met twee gezichten. Een nare gewoonte van UNA herhaalt zich: een tamme en terughoudende eerste helft. Almere heerst. Na een uur staat de stand 1-0 nog altijd terecht op het scorebord. Maar dan is er het ongelukkige moment van de Almere keeper en Mart van de Gevel schiet raak uit de toegekende penalty'1-1. Dat is de ommekeer. UNA doet vanaf dan wat het al veel eerder had moeten te doen: gezamenlijk de strijd aan gaan, duels winnen. Tegen het jonge Almere City blijkt dat simpele uitgangspunt te werken. UNA gaat uiteindelijk met 1-1 naar Zeelst terug. Een goede uitgangsstelling, zo lijkt het. Het moet kunnen, zo vindt men.

Zeelst, zaterdag 2 juni. De messen zijn geslepen na het nogal hectische einde in Almere, met her en der wat opstootjes. Zo begint ook het tweede deel van dit tweeluik. Maar dit keer valt UNA qua inzet niks te verwijten. Van meet af aan gaan de Zeelstenaren er vol in, met een energieke Twan Demin in een aanjagersrol. UNA heeft echter een groot probleem of eigenlijk twee: aan de buitenkanten kan niets worden klaargemaakt, daar ontbreken de specialisten die een tegenstander uit kunnen spelen en de achterlijk kunnen halen. En dus zit er niets anders op dan veelvuldig rechtstreeks het centrum in te pompen. Maar ja, juist daar heeft Almere en bloc zijn beste troepen verzameld. Met aan het hoofd de geweldige Radinio Balker die een vlekkeloze wedstrijd speelt en helemaal niets weggeeft. Uiteindelijk draait het uit op een 1-1 gelijkspel, verlengen en tenslotte penalty's. Dat gaat mis. Eerst omdat Marc Höcher niet op tijd in wordt gebracht om aan die loterij mee te doen en vervolgens gaat het helemaal fout omdat Brian Boogers, Bassou Boulghalgh en Nick Tielemans missers produceren en Almere alles koelbloedig benut. Helaas..Voorbij, de droom. UNA blijft Derde Divisionist.

Talenten en uitdagingen
Maar er blijven geen rokende puinhopen achter. Zoals al aangegeven, perspectief genoeg. Immers, die selectie blijft intact en krijgt zelfs nog versterking. Plus, de vele talenten welke zich aandienen. Bijvoorbeeld, die van jeugdkampioen JO19-1, maar ook de beloftes van UNA 2. Een stuk of zeven ervan kregen van Jeroen van Bezouwen al de kans om een hapje en sommigen (bv. Demin, Willems, Verhoeven, van Herwijnen) zelfs een hap, te nemen uit de ruif van de Derde Divisie. En ook Robin van Iersel (20) bleek berekend voor zijn taak als vervanger op doel. Misschien is het voor sommigen verleidelijk, maar hopelijk kiezen ze niet voor andere clubs uit de regio ('daar kom ik wel in het eerste'). Met alle respect voor sympathieke buren als Marvilde en RKVVO, maar daarmee eindigt in feite wel het perspectief in de vorm van de sportieve verbetering en de uitdaging om zo hoog mogelijk (i.d.g. UNA) te spelen.
Als UNA met een goed plan komt voor de carrières van deze jonge spelers met genoeg sportieve uitdaging, dan blijft de Zeelster club - absoluut en zonder twijfel - die levendige vereniging, borrelend en bulkend van talent en met een zonnige toekomst. Is de derde Divisie ook niet een prachtige uitdaging?

© 2024 Amateurvoetbal Eindhoven, op dit artikel rust copyright.