Ongekend zwakke competitiestart van UNA. Hoe verder?

Zijn de gearriveerde spelers nu al uitgeblust?
(Door Thieu Vlemmix) Het gejammer over de slechte prestaties van UNA is in Zeelst niet van de lucht. De geelzwarten kennen een dramatisch competitiestart en krijgen ze nogal om de oren (3-0 en 5-1 nederlaag). Daarbij wordt onder andere gewezen op blessures, maar vooral ook op teruggang in kwaliteit vanwege spelers die vertrokken zijn. Maar is dat laatste wel zo?

Een vergelijk met de eerste thuiswedstrijd van vorig seizoen (tegen OJC, een glanzende 6-0). Willem Tieben stond toen centraal achterin, maar was in feite stand in voor Sjors Paridaans; nu staat op die plek de jonge Joey Verhoeven (19). PJ Scheerlinck was de vaste man op linksachter en daar speelt nu Louisben Jagt, die ook vorig seizoen bij afwezigheid van PJ die plaats innam. Voor de vertrokken Sander van Weert speelde nu vaste waarde Ritchie Sam Anpong.  Het middenveld werd destijds bemand door het duo Teun Sebregts - die niet zeker was van die basisplek - en Bassou Boulghalgh. De laatste was als controlerende middenvelder onze beste man. Een gemis, dat zeker. Nu, tegen ADO ’20, vormt middenvelder Niek van Boekel een duo met Thomas Horsten; de laatste is, met een gelijkwaardige actie radius als Bassou en m.i. iets meer voetballend vermogen, toch zeker een grote aanwinst en uitstekende opvolger van Bassou. En dat is het dan, want Nick Tielemans, Brian Boogers en Jelle Schijvenaars vormen, evenals toen, ook nu de aanval.

Passie
Samengevat: het is allemaal niet zo dramatisch wat de veranderingen betreft en zeker geen legitimering voor de barslechte start. Wat velen wel opvalt, is dat het stapje extra ontbreekt, de vechtlust ook en de absolute wil als team om te winnen. Het voetbal begint dikwijls best goed, maar de tegenstander hoeft maar even aan te zetten en het breekt. Dat gebeurt bij Sparta Nijkerk, bij Blauw Geel en tegen ADO ’20.

Op veel tribunes lees je tegenwoordig breed uitgemeten op spandoeken de oproep tot passie. En dat laatste valt zeker niet van het huidige spel van UNA af te lezen. Enigszins opvallend is daarbij wel dat de jongere spelers, zoals Joey Verhoeven, Teun Willems en Noël van Gerven, wel die passie vertonen. Laatstgenoemde steeg tegen ADO ’20 vooral door een onverbloemde ‘over mijn lijk’ mentaliteit boven iedereen uit. Ik zie dat overigens ook terug bij de trainingen van de UNA JO 19, datzelfde fanatisme.

De slotvraag: zijn sommige routiniers van UNA nu al uitgeblust of …….te zelfvoldaan? Zo lijkt het soms wel. Of zouden ze zich toch nog eens extra kunnen motiveren en zich optrekken aan de jeugdige voorbeelden, in plaats van andersom? Het moet kunnen, nieuw elan. De competitie is nog lang. Of ……moet toch het roer om, door de jeugd (lees Sten Senders, Sil van Herwijnen, Samuel Franssen, Noël van Gerven en Teun Willems) veel meer kansen te geven en sneller te brengen?          

© 2024 Amateurvoetbal Eindhoven, op dit artikel rust copyright.