Column Pieter Elbersen: 'de week van een scheidsrechter'

Deelacties:

De meeste wedstrijden fluit ik in de 3de klasse, soms 4de klasse en ook af en toe in de 2de klasse, zowel in de regio Eindhoven, maar ook Den Bosch en Tilburg. Laatst heb ik een leuke burenruzie gefloten tussen 2 teams uit dezelfde gemeente. De stand op de ranglijst is dan niet van belang, dat zijn wedstrijden op zich! Ook voor mij als scheidsrechter zijn dat extra leuke wedstrijden.

Dat de wedstrijd leefde bleek wel uit het spandoek dat de bezoekers 's nachts had opgehangen, wij zullen de grote broer eens even laten zien wie we zijn. En bij opkomst van het veld knalvuurwerk en bengaals vuur, leuke sfeer! De wedstrijd was vooral veel strijd, waarbij de underdog op 0-1 kwam. In de 2de helft een tweede gele kaart voor dezelfde speler van de bezoekers en zo moesten ze verder met 10 man! Een paar minuten voor tijd de kans voor de aanvoerder op 0-2 uit een counter, maar de bal vliegt over. Als scheidsrechter is het ook spannend en je denkt dat de overwinning binnen is. Blessuretijd 5 minuten, erg veel, maar veel reden toe: 4 wissels, tijdrekken (uiteraard door het team dat voor staat met een man minder) en verschillende blessurebehandelingen (na een gele kaart in het veld en anders de speler met verzorger zo snel mogelijk buiten de lijnen).
Een corner in de 95ste minuut en daar is de gelijkmaker... Thuisploeg blij, maar de anderen niet. Dat begrijp ik en zolang er niet gescholden wordt, mag men in de emotie best zeggen dat ze niet snappen dat het nog geen tijd is. Maar ik laat echt niet doorspelen om een doelpunt te laten vallen! Eigenlijk is het nu tijd, en vrij snel na de aftrap fluit ik voor het einde van de wedstrijd. De coach heeft de tijd ook bijgehouden en laat zien dat er inmiddels wel 96 minuten verstreken zijn, tsja, dat klopt.
Heel jammer voor de underdog, maar de wedstrijd is pas over als er gefloten is voor het eindsignaal! Ik had ze best de overwinning gegund, zo werkt het helaas niet.

COVS
Dan op dinsdag trainen met ongeveer 20 scheidsrechters bij de COVS in Eindhoven. Wekelijks werken we daar aan onze conditie en wisselen we ervaring uit over de wedstrijden van het afgelopen weekend. Ik vind trainen (bij de COVS of voor jezelf) zeker een must voor scheidsrechters die goed voor de dag willen komen.

Donderdag een nieuwe wedstrijd, inhaalprogramma. Deze keer een degradatiekraker, waarbij het in de 2de helft 1-0 wordt en tot dan nog maar 1 gele kaart. De underdog staat weer voor en ik denk: het zal toch niet weer? Er vallen nog 4 gele kaarten voor de thuisploeg, die echt alles geven om de overwinning binnen te halen! In de 93ste minuut een vrije trap die voor de goal valt, grote kans voor de spits, maar voorlangs! Ergens ben ik blij dat het niet weer zo loopt als zondag. Na de wedstrijd complimenten van beide teams, ook van de verliezende partij. Fijne wedstrijd met veel strijd, inzet en onderlinge acceptatie, daardoor ook voor mij als scheidsrechter een prettige wedstrijd.
De leider bedankt me en zegt tot de volgende keer. Ik kan het dan niet laten om hem te herinneren aan de vorige keer, toen snapte hij niet wat ik op dit niveau deed enz. Toen deed ik ook mijn best hoor, maar verloren ze met 0-2, zou dat er iets mee te maken hebben gehad?
Moraal van het verhaal? Dat is er niet echt, maar misschien heb ik laten zien hoe ik als scheidsrechter ook fanatiek ben in een wedstrijd en probeer om altijd fit en gemotiveerd te zijn! En dat het voor de scheidsrechter niet uitmaakt wie er wint of verliest, het doel is voor mij altijd een leuke pot voetbal in goed banen te leiden.

Voor iedereen veel succes de komende weken, met veel wedstrijden in een korte periode. De beslissingen gaan vallen en daarmee loopt de spanning hoog op! Dan volgt nog de nacompetitie, die ook voor de arbitrage altijd een extra dimensie met zich meebrengt. Het zijn vaak finales en in mijn geval met neutrale assistenten wat in de 3de en 4de klasse nooit voorkomt.

 

© 2024 Amateurvoetbal Eindhoven, op dit artikel rust copyright.

Jouw reactie?