Terugblik op: Column Noud v Buul: 'Op bezoek bij het onvergetelijke DBS'

Deelacties:


Column Noud van Buul
Noud van Buul nam in 2018 -na 44 jaar- afscheid als voetbaltrainer en deed dat op gepaste wijze. In zijn laatste jaar veroverde Van Buul het kampioenschap met RKSV Heeze en werd hij tevens uitgeroepen tot trainer van het jaar bij AVE en ED.  
In het afgelopen seizoen heeft Noud wedstrijden bezocht voor Amateurvoetbaleindhoven en is hij voornamelijk op bezoek gegaan bij clubs waar hij in het verleden werkzaam is geweest. Hieronder een column uit december 2018 waar Van Buul de wedstrijd bezocht tussen DBS en Spoordonkse Boys. DBS, de club waar Van Buul onvergetelijke successen mee heeft behaald in de jaren negentig.

Gaat DBS dit seizoen nog uit de anonimiteit treden?   
Laat ik als inleiding vandaag maar gebruiken mijn eerste periode bij DBS. In november 1983 vroeg Leo Gijsbers, voorzitter van Reusel Sport of ik weer een contract voor komend seizoen wilde tekenen. Daar er via de tamtam geruchten waren dat clubs als Beerse Boys en DBS belangstelling hadden vroeg ik twee weken bedenktijd. En inderdaad, Appie Pouwels penningmeester bij de roodgelen, belde mij op. We maakten een afspraak voor de vrijdagavond en het voltallige bestuur was aanwezig. Iedereen was zeer geïnteresseerd en waarschijnlijk heb ik nog ergens de notulen van deze avond liggen: zeer correct zoals de avond verlopen was en heel vaak “mijnheer van Buul, vindt, zegt, wil” etc. Tegen het einde van de bijeenkomst kwam Albert van Elderen binnen, hoofdsponsor en directeur van drukkerij “de Witte.” De sponsor was meteen razend enthousiast en voor mijn gevoel kon het niet meer stuk. Ik ging met een goed gevoel naar huis en zou zeer snel iets vernemen ….. 

De daarop volgende zaterdag had ik ’s morgens bij Reusel Sport nog een training om mijn keeper te testen; die had geen last meer van een blessure en kon spelen. Na het douchen kwam ik in de kantine en de beheerder vertelt mij dat een zekere Pouwels gebeld had en of ik deze even terug wilde bellen. We waren rond. Ik nam met een kampioenschap afscheid bij Reusel Sport en vertrok naar Strijp. Een prima elftal, hele fijne periode, maar driemaal net niet in de prijzen ….. Periodetitels waren er in die tijd nog niet. Een van de seizoenen was helemaal triest. We stonden bovenaan en moesten nog tegen twee ploegen die reeds gedegradeerd waren. De eerste van die twee clubs was Waalre. De trainer van Waalre – Jan Brans – had moeite om een team te formeren maar wist toch een gelijkspel bij ons af te dwingen. Zuur puntverlies voor ons. En een week later na de laatste competitiewedstrijd - die we tegen Woensel wel wonnen – bleek de schade opgelopen tegen Waalre zo groot dat we naar het kampioenschap konden fluiten ….. DBS een fijne vereniging; een fijne staf; mooie supporters en een voorzitter Guitjens die het aan mij overliet wat de selectie betrof - die een Bobo was bij de Nederlandse Boksbond – en samen met zijn bestuurders het toch goed voor elkaar had bij Door Broederschap Sterk. De saamhorigheid was groot. Op de tijden dat het kon waren er feestjes en partijen. Na een seizoen gingen we steevast lang weekend naar Cochem. De “Witte” waakte als een kloek over zijn jongens ……
Ik weet nog wel dat we in de competitie een wanprestatie leverden uit bij SV Budel, we kregen een stevige jas. Ik zeg tegen de penningmeester “Appie geen vergoeding voor de jongens en houdt van mij ook maar 200 gulden in.” De spelers kregen ook na een verliespartij een vergoeding. Als er geen punten behaald waren kregen ze 20 gulden per speler, konden ze toch nog een pilsje drinken en een  frietje met snack eten. Pouwels had van Elderen van mijn pissig-zijn op de hoogte gebracht. Dezelfde zondagavond nog telefoon van de Witte: “Neen Noud, zo zit het hier niet in elkaar. Jij levert niets in en de jongens ook niet. Deze spelers hebben ons van degradatiewedstrijd 3e klas Afdeling Noord Brabant naar de derde klas gebracht.”  “Oké, Albert.” Er was een groot “samen sterk” gevoel binnen de club; ook stonden  – zeker in die tijd – de letters DBS voor: “Door Berk Sterk” (verwijzend naar de familie van de Berk) en “De Beste Stek” (de kantine waarin ieder zich al snel thuis voelde.) Het was ook net de tijd dat Ernest Faber als spelertje naar de opleiding van PSV vertrokken was en waarschijnlijk had Jeroen van de Berk ook die voetbalcapaciteiten maar dat is er nooit van gekomen. Na drie schitterende Strijpse jaren vertrok ik weer naar de Kempen: Bergeijk een tweede klas ploeg. In een later stadium heb ik toch nog wat tastbaars met DBS kunnen behalen. Dat zal de Witte  “van boven” wel gezien hebben; misschien heeft hij van daaruit wel een helpende hand toegestoken………

A.s zondag is de competitiewedstrijd DBS – Spoordonkse Boys.  DBS met trainer Bram Louwers staat nu op een 9e plaats met 11 wedstrijden en 13 punten (doelsaldo 10 voor en 15 tegen.) Op de voorlaatste plaats het team van Angelo Timisela - Spoordonkse Boys -  met 11 wedstrijden en 5 punten (doelsaldo 6 voor en 25 tegen.) In elk geval ontbreekt het beide teams aan scorend vermogen. Een veel scorende spits – als  Herman Westerterp - uit mijn eerste DBS periode zou niet misstaan in dit team …….

De wedstrijd: DBS – Spoordonkse Boys 0-2. 'DBS doet zichzelf tekort.'
De voetbalwet was er weer …….. Als je zelf verzuimt toe te slaan doet de tegenstander dat wel. Een toeschouwer zei na afloop “Noudje, ik ben benieuwd wat je hierover te schrijven hebt." En toch wil ik het maar niet op de manier doen van Theo Koomen bij een radio verslag uit de Ronde van Frankrijk. Theo zette met zijn motard koers naar een koffiehut en maakte onder het genot van een bakje troost op zijn welbekende meeslepende manier melding van een ontsnapping en dat er een kopgroep was met daarbij twee Nederlandse coureurs terwijl in werkelijkheid de koers zonder hoogtepunten voortging in een gesloten formatie.  In de eerste helft had DBS over het algemeen het betere verzorgde spel. Ik vond wel dat de thuisploeg teveel ontzag had voor de bezoekers. Spoordonk speelde met twee spitsen en DBS besloot toch daar een achterhoede van vier spelers tegenover te zetten. Terwijl ook nog Gijs Broeren als controleur net voor zijn verdediging opereerde. Na een kwartiertje kwam een steekpass van DBS’er Koekendorp binnen de 16M bij Pim Messing maar de bal werd alsnog tot corner verwerkt. In de 28e minuut een corner van Stijn van de Berk maar Tim de Bie kopt net over. Tien minuten voor rust komt er een steekpass van Joey Seetsen op Pim Messing centraal binnen de 16M maar ook nu wordt de trekker niet overgehaald. En Spoordonkse Boys, zetten zij daar geheel niks tegenover ? Via de rechtervleugel – Sjoerd van Ham – worden er enkele leuke acties opgezet maar daar kan geen vervolg aan gegeven worden. In de 25e minuut hebben de mannen uit Spoordonk nog een aanval via Luc Roefs en Jari van den Hout maar ook dit brengt geen wijziging in de stand. Vier minuten voor rust komt Sjoerd van Ham in balbezit - nog in het strafschopgebied - maar schiet vanuit een moeilijke hoek in het zijnet. Echt in de problemen kwamen de centrale verdedigers van DBS Stijn Louwers en Toon Sweegers niet.

Ik meld mij in de rust maar even in de bestuurskamer en krijg door de voorzitter van DBS koffie met cake aangeboden. Ik maakte even mijn voorstellingsrondje en ook de oudgedienden Marietje van de Sande (Spoordonkse Boys) en Ad van den Berk (DBS) vonden het vertoonde spel - op zijn zachtst gezegd - niet hartverwarmend.

Bij DBS zijn het vooral van den Berk, Koekendorp en de Bie als je denkt “nu kan het gaan gebeuren.”  En waarbij Stijn van den Berk van mij toch de titel van regisseur mag voeren. In de 62e minuut speelt Koekendorp voorhoedespeler van DBS Tim de Bie aan maar keeper Kevin van Acht komt buiten zijn zestienmetergebied en brengt redding. Twee minuten later brengt doelman Hooyberghs met een verre uittrap zijn medespeler Koekendorp in stelling maar zijn krul gaat een meter naast de kruising. Een minuut later haalt Stijn van de Berk verwoestend uit maar heeft de pech dat zijn bal onderkant lat weer het veld in stuit. Even later verstuurt de DBS aanvoerder een bal richting tweede paal maar een Spoordonk speler kopt in extreme de bal over het eigen doel; corner. In de 73e minuut zet Stijn v d Berk Tim de Bie vrij voor doel maar die schiet in het zijnet. In de 75e minuut een verre uittrap van de DBS doelman op aanvaller Koekendorp maar goalie van Agt stopt. Bij de bezoekers bereikt Sjoerd van Ham teamgenoot Roel van Nunen maar ook deze weet de bal niet tot doelpunt te promoveren. Tom van Agt van Spoordonkse Boys overdrijft (te) vaak zijn individuele actie terwijl hij met een pass eenvoudig een medespeler had kunnen bereiken en dan zelf bij goed positiekiezen weer op een betere plaats aanspeelbaar had kunnen zijn. Vooral van de 60e tot 75e minuut is het wachten op de 1-0. De fanatieke aanhang uit Spoordonk weet zelfs te melden “dit houden we niet.”

Bij DBS is het positiespel in het partijspel over het algemeen beter verzorgd dan bij de bezoekers; ook de voorbereiding van een hoekschop (positie en looplijnen) ziet er hoopvol uit. Maar dan; vanaf tien minuten voor tijd komt Spoordonkse Boys meer uit haar schulp. In de 81e minuut resulteert dat al in een corner, die opnieuw tot hoekschop verwerkt wordt. Met gevolgen: Roel van Nunen bereikt de geheel vrijstaande Luuk Rijnen en die weet wel raad met dit buitenkansje: 0-1. En dan maakt  Roel van Nunen er in blessuretijd ook nog 0-2 van. Van Nuenen bij beide doelpunten positief betrokken; misschien voor coach Angelo Timisela aanleiding om de wisselspeler wel weer te promoveren tot basisspeler.

© 2024 Amateurvoetbal Eindhoven, op dit artikel rust copyright.

Jouw reactie?