Column Noud van Buul: 'Bezoekje dicht bij huis.'

Knegselse Boys was de club van mijn vader. Hij was medeoprichter en vanaf het begin secretaris van de club, assistent scheidsrechter, zat in de elftalcommissie, enz. enz. Als grensrechter had hij ook wel een beetje een oranje zwarte bril op. “Geven en nemen.” Kwam er weer een Knegsel speler: “Nol die ingooi is voor de Boys .” “Neen jongen, hij is voor de tegenpartij.” Hij wist wel wat krediet op te bouwen bij de man in het zwart. Even later was het randje buitenspel; hij had het gezien met zijn “metselaarsoog”; gooide zijn vlag de lucht in en de arbiter nam het meteen over. Als er weer eens wat gebeurd was bij de wedstrijd was hij een kei in het schrijven van een verweerschrift voor zijn jongens. De elftalcommissie was een fenomeen van die tijd. Op donderdag na de training zaten hoofdtrainer en de commissie bij ons thuis eindeloos te steggelen wie bij welk team moest worden ingedeeld. De trainer-coach had geen vrij brief. Uiteindelijk hadden ze toch weer overeenstemming en konden de teams op zondag de wei in.

Jaren later zag ik soortgelijke taferelen bij SK Retie. De ploeg stond met 0-1 achter; een functionaris van de club (man met armband) loopt naar de reservebank en keert weer terug. Een wisselspeler gaat vervolgens op teken van de trainer meteen inlopen. Nog gedurende de warming up maakt de thuisploeg gelijk. Dezelfde functionaris spoedt zich weer naar de dug-out en de wisselspeler kan weer plaatsnemen. Als de bezoekers later weer de leiding nemen herhaalt zich het gehele scenario.

Mijn vuurdoop als trainer had ik dus bij de Knegselse Boys. Ik werd er trainer-speler. De carrière van mijn vader was voorbij en een elftalcommissie bestond niet meer. Mijn vader trouwens, is altijd mijn grootste supporter geweest: tot en met het seizoen 2003 / 2004 was hij steeds bij de thuis- en uitwedstrijden aanwezig: of dit in Brabant, Limburg, Zeeland of Zuid-Holland  was dat maakte hem niet uit. Mijn broer Martin bracht hem overal. Hij maakte daar geen bedeesde indruk maar moedigde de ploeg luidkeels aan. Zodanig dat supporters van de tegenpartij hem regelmatig van repliek diende. Dan stak hij al triomfantelijk zijn toegangsbewijs in de lucht met de opmerking “Ik heb ook betaald.”  Oktober 2004 overleed hij. Het seizoen 2004/2005 was ik voor het eerst zonder zijn steun: ik werd dat seizoen wel kampioen met Rood Wit Veldhoven. Maar het was anders; na de kampioenswedstrijd heb ik minuten in een verder leeg kleedlokaal gezeten, ……………

Afijn, terug naar de “realiteit.” Ik had zelf wel 100% de vrijheid met betrekking tot opstelling en wisselbeleid. Ik kreeg een schaarse onkostenvergoeding maar ik was er tevreden mee. Maar ik leerde al wel de hardheid van “het beroep” van trainer-speler: we wonnen met 4-3 bij Casteren en ik maakte drie doelpunten en was de gevierde held. Maar een week later verloren we knullig met 0-1 en ik liet enkele redelijke mogelijkheden onbenut. “Is dat degene die hier betaald wordt.” Er waren ook competitiewedstrijden bij tegen ploegen waartegen je liever niet wilde spelen. Zo moesten we uit naar Tilburg en er ontstond een zeer gespannen sfeer. Zodanig zelfs dat we met zijn allen tijdens “het spel” het kleedlokaal -een verbouwde kippenstal- in moesten vluchten voor tegenstanders en hun supporters. Gelukkig konden we ons in dit lokaal opsluiten. Nadat de “kruitdampen” waren opgetrokken kon “de strijd” op het veld weer worden voortgezet. Kwalitatief kwamen we iets tekort voor onze klasse. We verloren in een competitie achtmaal met 1-0. Zo ook tegen RKSV Oisterwijk, met stip de beste ploeg. Aloys Vos –de stier– was een geweldige spits bij Oisterwijk die veel scoorde en ook het beukwerk niet schuwde. We zaten als militair bij dezelfde eenheid dus ook bij trainingen en wedstrijden bij Defensie had ik veel met hem te maken. (Trouwens Jan den Donker was de trainer bij RKSV Oisterwijk en bij hem heb ik later de jeugdtrainerscursus van de NKS gevolgd) Tegen Oisterwijk maken we zelfs de 1-0 maar op het moment dat de bal over de doellijn gerold is maakt – schijnbaar– een middenvelder van ons een overtreding in de middencirkel. De scheidsrechter annuleert de treffer. “Soms zit het mee, soms zit het tegen.”

Nu dus de wedstrijd Knegselse Boys - Riethoven. Ik had het bezoek van deze wedstrijd al eerder gepland; dus …… Na de 8-2 zeperd van de Boys enkele weken terug bij Pusphaira vraag ik mij af of ik toch hier naar toe zal gaan ….. Deze uitslag is wel ver door de ondergrens als twee teams -middenmoters- tegen elkaar spelen. Bij de studenten was het vroeger al wel eens zo dat ze soms met moeite een team op de been konden brengen en de week daarop met prima spelers aantraden waarvan de meerderheid niet zou misstaan bij een hoofdklasser. Riethoven is de trotse koploper; Knegselse Boys vinden we terug op de negende plaats. Zouden de Boys tegen de roodwitten kunnen stunten of komen zij kwaliteit tekort?

De wedstrijd: Knegselse Boys – Riethoven: 0-1 

'Koploper komt met de schrik vrij!'
Gelijk in de eerste minuut komt Riethoven al gevaarlijk opzetten via de linkervleugel.
Even later krijgt aan de andere zijde Remco van de Broek een ideale mogelijkheid om de score te openen maar ten koste van een corner weet Riethoven het gevaar te smoren. In de derde minuut neemt Knegselse Boys verdediger Harold van Beers te veel hooi op de vork; een hectisch moment dat echter geen doelpunt oplevert. In de 7e minuut een verre uittrap van de keeper van de thuisploeg die bij Tim Geerts in de voorste lijn terecht komt maar met het nodige geluk weet de Riethoven defensie het gevaar te klaren ten koste van een corner. Ook dit is weer gevaarlijk: Remco van de Broek plaatst de bal net over de kruising. Dan is het een tijd rustig aan het front: tot bijna halverwege de eerste helft als keeper Robin van Bree gestrekt naar zijn rechter benedenhoek moet om een schot uit de 2e lijn van de bezoekers onschadelijk te maken. Net voor het half uur laat Riethoven middenvelder Willem van Ham van zich spreken: vanaf rand strafschopgebied schiet hij net naast. Tien minuten voor rust brengt Tim Geerts van de thuisclub een vrije trap in de 16M maar Hein Willems zoekt de drukt op in plaats van de bal terug te leggen op één van de twee medespelers op rand 16M. Twee minuten later maakt Thijs Willems (Knegselse Boys) een niet zo’n slimme overtreding aan de achterlijn / hoek net binnen strafschopgebied: scheidsrechter Kay Fonken – 17 jaar - die een prima wedstrijd floot is onverbiddelijk: strafschop. Tim van de Graaf weet hier wel raad mee: 0-1. In de voorlaatste minuut van de eerste helft wordt Boys speler Hein Willems in het strafschopgebied neergelegd en opnieuw wijst arbiter Fonken naar de stip: doelman Erik Verhagen stopt echter de inzet van Bas Sesink.

In de rust maar even voor een versnapering naar voorzitter Jos en bestuurslid Tinus. Even voor het uur laat Riethoven enkele keren van zich spreken: Tim van de Graaf kopt net over en Riethoven spits krult de bal net naast. Over het algemeen had de achterhoede van de thuisclub de voorwaartsen van de bezoekers – Gijs en Jorg van Otten en Tim van de Graaf – goed onder controle. In de 63e minuut komt een ingooi van de Boys bij Bas Sesink die bij de 2e paal Tim Geerts bediend maar deze kan – zwaar gehinderd – de mogelijkheid niet tot doelpunt promoveren. Zes minuten later weer een hoge bal van de oranje zwarte naar de tweede paal maar nu kan Thijs Willems de bal te weinig kracht meegeven. Ruim een kwartier voor tijd wordt Bas Sesink in de mangel genomen binnen het strafschopgebied maar de arbiter laat doorspelen. Tien minuten voor tijd een vrije trap van Tim Geerts die prima ingekopt wordt door Bas Sesink maar Riethoven goalie Erik Verhagen weet met een uiterste krachtsinspanning de bal over de lat te tikken. Een minuut later staat er Erik Verhagen weer om de gelijkmaker te voorkomen. Knegselse Boys gaat steeds meer risico’s nemen om de gelijkmaker te forceren en vijf minuten voor tijd komt Riethoven er met een vlijmscherpe counter gevaarlijk uit maar weten de voorsprong niet uit te breiden. In de tweede minuut van de blessuretijd staat Erik Verhagen weer op de juiste plaats om nader onheil van Knegsel te voorkomen. In de laatste minuut van de blessuretijd krijgen de Boys nog een vrije trap te nemen; met iets meer tact had er misschien toch nog een gelijkspel ingezeten.

© 2024 Amateurvoetbal Eindhoven, op dit artikel rust copyright.