Toppers in het amateurvoetbal zijn er voldoende, met name eind vorige eeuw en begin deze eeuw, toen het amateurvoetbal meer centraal stond dan in de huidige tijd. Met de nieuwe ontwikkelingen is er voor de huidige amateurvoetballer meer dan alleen voetbal.
Vaak hoor je van oud-amateurvoetballers niet zo veel meer. Sommigen zijn trainer geworden en sommigen vervullen een taak binnen een club. Maar het overgrote deel is niet of nauwelijks meer betrokken bij het amateurvoetbal.
We hebben een speurtocht gemaakt in het verleden en uit de vele namen zijn we in de eerste editie begonnen met Nick van den Heuvel, daarna zijn Ritchie Schiffer, Mark Sleddens, Martijn van de Rijt, Niels van Woerkun, Paul Purchel, Maikel Kluytmans en Jeroen van den Berk de revue gepasseerd. In deze editie is het de beurt aan René van den Nieuwenhof.
René van den Nieuwenhof, een behendige spits die altijd goed was voor veel doelpunten. Met zijn kwaliteiten had hij het veel verder kunnen reiken in het voetbal, maar gezelligheid en plezier stonden voor de 'goedlachse' Van den Nieuwenhof altijd voorop. Met een zwaar shaggie en een glaasje bier in de hand was (en nu nog) Van den Nieuwenhof in zijn element. René van den Nieuwenhof, een kleurrijk figuur die zeker in het rijtje past van deze rubriek 'topper van toen'.
We stellen René een aantal vragen over het leven na het voetbal als 1e elftalspeler.
Stel je even nader voor aan het Amateurvoetbaleindhoven-publiek:
René van de Nieuwenhof, ik ben 50 jaar oud en geboren en getogen in Eindhoven. Ik woon nu al ruim 30 jaar in de Achtse Barrier tegenover de voetbalvelden van VV ACHT. Ik ben getrouwd met Nicole en samen hebben wij twee kinderen, Nick van 20 en Daan van 18 jaar oud.
Ik ben opgegroeid in het stadsdeel Tongelre waar we vroeger op een flatje van drie hoog woonden tegenover de voetbalvelden van RKVV Tongelre. Als klein manneke ging ik elke zondag mee naar het voetballen van mijn vader. Het voetbal stond binnen onze familie centraal, ik was dan ook dagelijks met de bal bezig.
Op 5-jarige leeftijd verhuisde ik met mijn ouders en mijn jongere broer Jack naar Woensel waar we lid werden van de voetbalclub RKSV Woensel wat toen een van de grootste clubs van Nederland was. Later heb ik nog gespeeld bij FC Eindhoven, Geldrop, Brabantia, Unitas'59 en RKGSV Gerwen.
Wat doe je nu in het dagelijks leven:
Ik ben al bijna 30 jaar ZZP-er in het leggen en verkopen van vloerbedekking, tapijt, laminaat en PVC vloeren. Daarnaast heeft mijn vrouw samen met haar zus een kledingzaak in Son en Breugel genaamd 'Die 2'. Dat loopt nu ook al bijna 10 jaar goed.
Mijn oudste zoon Nick is sinds januari voor zich zelf begonnen als schilder en gaat ook vaak met mij mee om tapijt te leggen. Mijn jongste zoon Daan moet nog 3 maanden naar school en sluit dan ook aan bij mijn bedrijf. Hij wil later timmerman/klusjesman worden, dus je ziet.... iedereen doet wat met zijn handjes binnen onze familie. Wel gaaf dat vader en zonen samenwerken.
Hoe is het leven vergaan -tot nu toe- zonder actief te zijn als 1e elftal speler:
Ik ben gestopt met veldvoetballen toen ik 30 jaar was omdat ik het niet meer kon combineren met mijn werk en omdat het fysiek ook toen al overal pijn deed.
Daarna heb ik nog wel in de zaal gevoetbald met wat oud spelers zoals Pascal Maas, John Heijster, Rob Wijnhoven, Frankie van der Heijden, Mart van Duren, Kees van Tilburg en Lex Majoor en natuurlijk de veel te vroeg overleden Peter Alkemade en Adrie Raaijmakers. Het was elke vrijdag lachen want we konden natuurlijk nog wel aardig potje voetballen maar het lopen ging niet meer zo soepel. De jonge gasten werden elke week weg getikt omdat we iedere wedstrijd nog bloed fanatiek waren. Na de wedstrijd natuurlijk een biertje drinken en vervolgens de stad in tot in de late uurtjes. Sommigen zagen ons niet graag komen want wij waren natuurlijk die arrogante voetballers. We hebben echt veel plezier gehad en gelachen en als we elkaar weer eens ergens zien, komen natuurlijk de oude anekdotes weer uit de kast.
Omdat ik al bijna 30 jaar voor mij zelf werk en zelf mijn werktijden in kan vullen, ben ik veel op de golfbaan te vinden als het mooi weer is. Daarnaast ga ik ook 3 á 4 keer per jaar lekker een paar dagen in het buitenland golfen. Heerlijk lekker weer, wat eten en drinken en tegen een balletje aan meppen. Maar vooral genieten met je vrienden. Ik heb ook nog een aantal jaren getennist, maar fysiek lukt mij dat niet meer.
Verder spelen mijn zoons bij vv Acht in de selectie en ga ik op zondag vaak kijken en daarna even in de kantine hangen.
Ben je nog direct betrokken bij het amateurvoetbal in een bepaalde functie binnen een club:
Nee, het lijkt me wel leuk om iets te doen, maar om elke dinsdag, donderdag en zondag op het veld te staan gaat me niet lukken. Ik heb er ook het geduld niet voor omdat ik vind dat wij vroeger toch andere voetballers waren dan de jeugd van nu. Dat is ook logisch met al die Playstations en telefoons. Wij waren vroeger elke dag van 's morgens vroeg tot 's avonds laat met een bal bezig. Nu zie ik alleen schoolpleinen waar een hek om heen staat en geen voetballers meer te zien zijn. Vroeger moest ons pa elke week een raam aan de school betalen omdat we die met balletje trappen kapot hadden geschoten.
Volg je het amateurvoetbal (met name 1e elftallen) nog op de voet:
Bij het 1e elftal van vv ACHT ga ik meestal kijken en maandag kijk ik altijd op AVE wat Geldrop en Gerwen gedaan hebben.
Hoogtepunten als 1e elftal speler (veld en zaal):
Met Woensel hadden wij vroeger altijd goede elftallen. We werden ook elk jaar kampioen in mijn lichting.
Maar de echte hoogtepunten zijn het landelijke kampioenschap tegen Ajax in 'De Meer' met hoofdklasse Eindhoven en het debuut in het 1e elftal. Dat was tegen Vitesse uit met o.a. Edward Sturing, John van de Brom, Theo Bos en directe tegenstander de oude Schoenmaker van Ajax op het middenveld.
Verder een wereldgoal vanaf de middellijn met RKGSV Gerwen in de derby tegen Nederwetten die in de kruising verdween. Maar dat was wel op 5e klasse niveau de 'piellekes bond' dus.
Dieptepunten als 1e elftal speler:
Na 10 minuten gewisseld worden door Ben van Vliet bij eerste elftal van Eindhoven. Ik stond rechtsback en ik mocht de middellijn niet over van de trainer want ik moest leren verdedigen. Dat was natuurlijk niks voor mij en ik stond dan ook constant over de middellijn aan te vallen. Het conflict was snel uit de wereld, want Ben wilde wel 'voor weinig' een videoband van me kopen die van de vrachtwagen was afgevallen, dus speelde ik de volgende wedstrijd gewoon weer.
Meest bijgebleven spelers uit je spelersloopbaan:
Hans Kraaij jr en Henk Vos waren compleet gestoord en deden precies wat ze zelf wilden. Qua voetbal mister FC Eindhoven Pascal Maas.
Daarnaast Dennis Bergkamp in de finale zoals hierboven beschreven. Het was 0-0 bij rust en hij kwam in het veld en scoorde 6 keer! We verloren dan ook met 0-6. Een week later debuteerde hij onder Cruijff bij Ajax 1.
Bij Unitas'59 speelde ik samen met Pedro Blommers achterin als laatste man. Pedro stond de hele wedstrijd met een hand in zijn broek, hij had net een nieuwe vriendin. Dat was lachen, vooral na de wedstrijd, want toen stonden er in eens twee vriendinnen te wachten en durfde hij de kantine niet meer in.
We hadden destijds bij Unitas'59 een goed elftal, maar we zijn toen met zes spelers -na een conflict met het bestuur- naar RKGSV Gerwen vertrokken. Met de komst van Ambro Slegers, Jack en Hans de Loo, Leon Cox, Jeroen Vermaas, mezelf en clubicoon Leon Vorstenbosch bij RKGSV hadden we een mooi elftal bij elkaar. We werden ook twee keer kampioen en heel Gerwen vierde een week lang feest.
Meest bijgebleven trainers uit je spelersloopbaan:
Ger van Berlo bij FC Eindhoven en Henk Rayer bij Geldrop. Na de training bij Geldrop op donderdag kwamen we er in de kantine achter dat er zondag 15 man speelde, want Henk beloofde altijd aan iedereen dat je er in stond op zondag. Goede man, helaas ook te vroeg overleden.
Kort
Jack de Loo:
Heeft heel wat meters voor mij dicht gelopen en leverde daarna altijd trouw de bal bij mij weer in. Was tot zijn 46e nog super fit. Mooi menneke met zijn eeuwige lach.
Willy van der Heijden:
Fanatiekste trainer die ik mee heb gemaakt. Hij kon mij ook altijd motiveren om een paar meter extra te lopen, maar dit lukte niet altijd. Was natuurlijk oud voetballer van PSV maar we hielden hem altijd een klein beetje voor de gek. Was natuurlijk ook logisch want Willy was 1.40 meter groot. Wel mooi dat hij nu nog steeds betrokken is bij Unitas'59 samen met zijn zoon Koen.
Herma Janssen:
Gezelligste kantine gastvrouw die er was en heeft heel wat late uurtjes mee gedronken. Heeft trouwens nog wat te goed van mij maar dat blijft tussen ons.
Tot slot
Wie zou je graag willen zien in deze rubriek:
Mike Strik, nu trainer van vv Acht 2.
© 2024 Amateurvoetbal Eindhoven, op dit artikel rust copyright.
Jouw reactie?