Buitenspel/topper van toen: Martijn van de Rijt

Toppers in het amateurvoetbal zijn er voldoende, met name eind vorige eeuw en begin deze eeuw, toen het amateurvoetbal meer centraal stond dan in de huidige tijd. Met de nieuwe ontwikkelingen is er voor de huidige amateurvoetballer meer dan alleen voetbal.

Vaak hoor je van oud-amateurvoetballers niet zo veel meer. Sommigen zijn trainer geworden en sommigen vervullen een taak binnen een club. Maar het overgrote deel is niet of nauwelijks meer betrokken bij het amateurvoetbal.

We hebben een speurtocht gemaakt in het verleden en uit de vele namen zijn we in de eerste editie begonnen met Nick van den Heuvel, daarna zijn Ritchie Schiffer en Mark Sleddens de revue gepasseerd. In de 4e editie is het de beurt aan Martijn van de Rijt. Oud betaald voetballer van FC Eindhoven en jarenlang amateurvoetballer bij vv UNA.

De nu 41-jarige Van de Rijt was de motor op het middenveld bij FC Eindhoven. Van de Rijt heeft 7 seizoenen bij FC Eindhoven gespeeld en kwam tot bijna 200 officiële wedstrijden voor de Blauw-Witte. Daarna vervolgde hij zijn carrière bij vv UNA waar hij jarenlang de spil was in de successen van de club uit Zeelst. In 2011 stopte Van de Rijt zijn carrière als voetballer. 

Van Rijt begon in 2009 samen met Remco Claessens een eigen praktijk in Sportfysiotherapie gesitueerd in Veldhoven. Op de dag van vandaag is Fysiotherapiepraktijk Claessens | van de Rijt een begrip in regio met name op voetbalgebied. Daarnaast is de praktijk al jarenlang een trouwe partner van Amateurvoetbaleindhoven.

We stellen Martijn een aantal vragen over het leven na het voetbal.

Stel je even voor aan het Amateurvoetbaleindhoven-publiek:
Martijn van de Rijt, 41 jaar, geboren in Eindhoven en opgegroeid in Veldhoven. Nu woonachtig met Marieke aan het Gat van Waalre en we verwachting onze eerste kleine begin maart. Met voetbal begonnen bij Rood-Wit Veldhoven, als C-junior overgestapt naar FC (in die tijd EVV) Eindhoven. Daar heb ik de jeugdopleiding doorlopen en heb van mijn 18 tot 25 als semi-prof mogen voetballen, s'morgens naar school en s'middags op het trainingsveld. Mijn contract werd destijds niet verlengd en heb daarna nog met veel plezier 10 seizoenen bij v.v. UNA gevoetbald. Op mijn 35ste was ik helaas genoodzaakt te stoppen vanwege een onwillig enkelgewricht. Ik heb een broer, Maikel, een sterke verdediger die het niet moest hebben van zijn techniek, maar het type verdediger waar elke aanvaller een hekel aan heeft. En mijn pa, Kees, gouwe rechtsbuiten van Rood-Wit Veldhoven, die mij de eerste kneepjes van het voetballen heeft geleerd. Van mijn ma heb ik de gedrevenheid om niet op te geven als het even tegen zit.
Hoe is het leven vergaan -tot nu toe- zonder actief te zijn als 1e elftal speler:
Als je vanaf zeer jong tot midden dertig de verplichtingen had om elke week present te zijn vond ik het wel lekker om vooral de weekenden vrij te hebben. Ik heb tijdens mijn CIOS-opleiding het diploma voetbaltrainer gehaald maar had niet de ambitie om meteen na mijn voetbalcarrière trainer te worden. Ik vind het fantastisch om een groep te trainen maar was de verplichtingen wel even zat. Ik heb in de zomervakantie lekker de wereld rond kunnen reizen en in de wintermaanden kan ik zonder naar het wedstrijdschema te hoeven kijken mijn wintersport inplannen. Verder heb ik de tijd in kunnen vullen met het opbouwen van onze fysiotherapiepraktijk in Veldhoven.

De tijd bij FC Eindhoven:
Ik kwam bij het eerste elftal in de tijd dat Eindhoven in de kelder van de eerste divisie speelde. Geld om kwalitatief goeie spelers van buitenaf aan te trekken was er niet en dus kregen een aantal jeugdspelers de kans om zich te bewijzen. De eerste twee seizoenen werden we voorlaatste maar vanaf dat moment ging het langzaam in een stijgende lijn omhoog. We haalde sinds lange tijd weer een periodetitel en plaatsten ons via de stand op de ranglijst voor de nacompetitie. Daarin hebben we tot aan de laatste wedstrijd meegedaan voor promotie naar de Eredivisie, moesten we wel uit bij RKC met 4 doelpunten verschil winnen, net niet gelukt.. Niet dat Eindhoven destijds iets in de Eredivisie had te zoeken, we kregen in de uitwedstrijden in de bus een ingesealde gebrade kip en een extran, dat was "profvoetbal". De organisatie naast het veld werd de afgelopen decennia wel steeds beter, wat zich de laatste jaren terug betaald in de prestaties op het veld. Na 7 seizoenen werd mijn contract niet verlengd, ik had dat seizoen op een schorsing en blessure na alles gespeeld en dacht dat mijn contract wel verlengd zou worden. De profwereld heeft natuurlijk mooie kanten maar kan ook heel hard zijn, het belangrijkste is het resultaat en niet de persoon. Ik heb mooie herinneringen aan die tijd en kijk nog altijd hoe het met de club gaat, ik speel nog wel eens een wedstrijdje met Oud-Eindhoven.

Volg je het amateurvoetbal nog op de voet:
Ja, voetbal blijft voor mij de mooiste sport die er is. Geweldig spelletje! De voetballers en het "pluimage" wat om de voetbalwereld heen hangt vind ik mooi. Ik hoef trouwens geen krant te kopen om te weten wat de uitslagen zijn want elke maandag heb ik de voetballers (en trainers) op de behandelbank liggen en hoor alle ins and outs van de gespeelde wedstrijden. Zeker als je van de teams die tegen elkaar gespeeld hebben de spelers op de bank krijgt, de wedstrijden worden natuurlijk toch door een roze bril bekeken, van eenzelfde wedstrijd hoor je dan twee totaal verschillende belevingen, van een terechte penalty en geweldige scheids naar een zwaar onterechte strafschop en klote scheids, mooi man!!

Ben je nog actief binnen het amateurvoetbal, zo ja waar en wat voor functie:
Ik ben persoonlijk niet meer rechtstreeks actief in het amateurvoetbal bv als trainer, begeleider of verzorger van een team. Wel is het zo dat wij met onze fysiotherapiepraktijk met een heel aantal verenigingen een samenwerking hebben op het gebied van de medische verzorging. De geblesseerde spelers kunnen op maandagmiddag in ons sportspreekuur terecht zodat er snel een diagnose en behandelplan opgesteld kan worden. Daarnaast proberen wij in samenwerking met de verenigingen diverse projecten op te zetten. Zo hebben wij met Rood-Wit Veldhoven een loopcoördinatieprogramma voor de jeugd opgezet en verzorgen wij de fysieke testen en geven wij presentaties bij het Walking Footbal / Oldstars (voetbal voor 65+) die in de regio actief zijn. In die zin ben ik dus nog wel actief binnen het voetbalwereldje.

Fysiotherapiepraktijk Claessens | van de Rijt:
Onze praktijk bestaat inmiddels ruim 7 jaar en we zijn van een eenmanspraktijk uitgegroeid naar een praktijk met 5 (sport)fysiotherapeuten, manueel therapeuten en 1 secretaresse. Iets waar ik (en Remco) natuurlijk zeer trots op zijn. Wij proberen de praktijk laagdrempelig te houden zodat de mensen zich hier snel op hun gemak voelen. In de loop van de jaren heeft de praktijk zich gespecialiseerd in het behandelen van sportblessures en dan vooral de "voetbalblessures". Zo hebben wij bijvoorbeeld een kniegroep waar de jongens en meiden revalideren na een reconstructie van de voorste kruisband.
Hoogtepunten als 1e elftal speler:
We hebben met Eindhoven de periodetitel gewonnen en de kwartfinale van de KNVB beker tegen PSV in een vol Philipsstadion waren mooie momenten om mee te mogen maken. Het feest na het binnenhalen van de periodetitel werd zo gevierd dat het supportershome door het springen van de supporters was ontwringt en een dag later de deuren en de ramen niet meer dicht konden. Verder heb ik met UNA twee keer de Districtsbeker gewonnen en hebben we een aantal keer mee mogen doen in de KNVB-beker. Er was een seizoen waarin we in de eerste poulefase FC Den Bosch uitgeschakelde, Mark Sleddens stond toen in de goal en hield met zijn hoofd, zijn linker grote teen en zijn rechter oorlel alles tegen wat ze op goal schoten, die gasten werden er moedeloos van. Volgens mij heeft Hiddink daarna nog geïnformeerd wat die keeper moest kosten, maar UNA wilde hem natuurlijk niet laten gaan.

De volgende ronde mochten we aantreden tegen RKC, die wedstrijd werd gespeeld in het Eindhoven stadion. Ik denk dat je toen in Zeelst een kanon kon afschieten, heel Zilst was uitgelopen en het lukte UNA wat FC Eindhoven dat seizoen nog niet was gelukt, het was uitverkocht! Haha.. We verloren overigens redelijk kansloos maar geweldig om de beleving van de UNA supporter mee te maken. Daarnaast hebben we ook veel lol gemaakt "naast" het veld, in de kleedkamers en de kantine. Voetbalhumor is de mooiste humor die er is, hij gaat vaak ten kosten van een ander, leedvermaak zit er zeker in maar altijd met een knipoog. En de ene keer ben jij het lijdend voorwerp en de andere keer lig je krom van het lachen om de ander. Zo hebben ze een keer, ik noem geen namen (Ronny Huijberts), Red hot in mijn onderbroek gesmeerd, hot balls of fire zeg maar... En Niels Vreven en ik waren elkaar continu voor de gek aan het houden.Dieptepunten als 1e elftal speler:
Echte dieptepunten heb ik gelukkig niet gekend, blessures horen bij het voetbal. Een enkel-, en knieband heb ik wel eens opgerekt of afgescheurd maar één van de zwaarste blessure voor een voetballer, het afscheuren van de voorste kruisband, is mij gelukkig bespaard gebleven. Wat ik wel jammer vind is als ik terugkijk om mijn carrière, toen ik bij Eindhoven speelde was er interesse van FC Utrecht. De dag nadat Utrecht mij gebeld had scheurde ik op een training mijn enkelband af waardoor de transfer uiteindelijk niet door ging.

Meest bijgebleven spelers uit je spelersloopbaan:
Niels Vreven, hij is ook een linkspoot en we hebben bij Eindhoven voor dezelfde positie in het veld moeten strijden maar dat heeft een vriendschap nooit in de weg gestaan. Ik heb samen met Sander van Huijksloot en Ritchie Schiffer een tijd het middenveld mogen vormen bij UNA en daar veel plezier aan beleefd, Sander en ik als de marathonloper en stofzuiger en Schifke met zijn balvastheid en gouwe steekpasses. Laudier Curiël, zeker bekend hier in de regio, fantastische voetballer die onder alle omstandigheden rustig blijft en kan vertrouwen op zijn geweldig balgevoel. Die kan staand aan de bar de bal op zijn voet dood liggen terwijl hij een bacootje drinkt. Dragan Thijssens, met hem heb ik de meeste jaren gevoetbald, in de jeugd bij Eindhoven, 7 jaar in het eerste en daarna nog een aantal jaren bij UNA. Hij is nog steeds een goeie vriend van mij, sterke centrale verdediger en ik vind persoonlijk dat hij meer uit zijn carrière had kunnen halen. En Gert-Jan van Gerwen, niet op zijn voetbalkwaliteiten maar om zijn streken.. haha.. als je het over voetbalhumor hebt.

Meest bijgebleven trainers uit je spelersloopbaan:
Rob Jacobs, het waren mijn eerste jaren als speler van FC Eindhoven en kwam dus net kijken. Zijn toespraken/besprekingen waren one-manshows op zich, aan zelfvertrouwen had die man geen gebrek. Maar van respect (vooral voor de jongere spelers) en spelers c.q. een team beter maken kwam niet veel terecht.
Daarnaast is Paul van de Palen een trainer die ik hoog heb zitten. Ik heb daar na een iets wat stroef begin zeer mooie jaren bij UNA meegemaakt. De match tussen Paul en het team van toch veel ervaren spelers zoals Dragan Thijssens, Carlo Vorstenbosch en Jacco de Ligt aangevuld met jeugdige talenten als Niek v. Boekel, Bas Kneepkens, Tim Strijbosch en Brian Borgers werkte fantastisch. Heel veel plezier gemaakt en daarnaast ook veel gewonnen!

In de jeugd en later ook bij het tweede van Eindhoven heb ik Mario Verlijsdonk als trainer meegemaakt (nog steeds werkzaam als trainer, nu bij Helmond Sport), een fantastische trainer die op een uiterst sociale manier je probeert bij te brengen wat het betekend om profvoetballer te kunnen worden. Daar heb ik in de ontwikkeling als jeugdspeler zeer veel aan gehad.

Wie zou je graag willen zien in deze rubriek?
Niels van Woerkum, oud speler van EFC.

© 2024 Amateurvoetbal Eindhoven, op dit artikel rust copyright.