Zelden heb ik het in deze voetbalkolommen over de rol van de arbiter. Om de doodsimpele reden, dat daar nagenoeg nooit aanleiding toe is. Op dit Derde Divisie niveau mogen we gerust constateren dat bijna altijd de leiding in handen ligt van een bekwame en dikwijls ook veelbelovende referee. .png)
(Door Thieu Vlemmix) Om maar meteen in huis te vallen (‘u voelt ‘m al’): dat was vandaag niet zo. De fluitist van dit duel, Maurice Paarhuis, maakte er vanaf het begin een potje van, met nogal eens twijfelachtige beslissingen. Eentje, was van heel grote invloed. In de 42e minuut, met de stand 2-1 voor UNA op het scorebord, beloonde hij een slimme valpartij van Elmer de Vries tot ieders verbazing met een penalty (benut door Joey Lokasi (2-2)). En daar bleef het niet bij. |
De vraag aan zijn adres, van Juul Respen, hoeveel hij daarvoor betaald kreeg, werd rijkelijk beloond: de UNA-aanvaller kreeg zonder blikken of blozen de rode kaart. Desondanks bleef het tiental uit Zeelst in de tweede helft, dapper strijdend, overeind. Sterker nog, in de allerlaatste seconde werd alsnog de winst (3-2) gepakt.
En opnieuw trad UNA aan dus voor een competitiewedstrijd op de zaterdagavond. Hoewel zo links en rechts al wat lentekriebels te bespeuren vallen, blijkt – nadat je je oor zo links en rechts eens bij de UNA-aanhang te luisteren hebt gelegd - dit soort zaterdagavonden toch zeker niet op algemene instemming te kunnen rekenen.
En wederom moest UNA-coach Harrie Gommans flink husselen. Aanvoerder Brian Boogers was nog niet hersteld (duurt nog enkele weken), ook Noah Nguyen en Alex Smeins waren er nog niet bij. En met Thomas Horsten meldde zich een nieuw geblesseerde op het appel. Hij werd vervangen door Rhoan Boudewijns. Bassou Boulghalgh meldde zich gelukkig weer als hersteld. Voorin mocht Lorenzo Coenen het dit keer vanaf de aftrap proberen.
Van meet af aan viel in de eerste helft een UNA te bewonderen dat eindelijk weer eens van meet af aan met volle mankracht (ook de spitsen) vol de strijd aanging. Daarbij viel vooral de rol op van Sten Senders, die zich vanaf rechts bij bijna elke aanval als initiator meldde. Hij maakte als aanvaller duidelijk het kwaliteitsverschil. Aanvankelijk kwam het gevaar ook voor Max van den Akker, de puntspeler aan de overkant. In de 2e minuut was het zelfs al raak. Door de tomeloze Jesse Wielinga gelanceerd, schoot van den Akker beheerst raak: 1-0. De vreugde was echter nauwelijks verstomd of het stond alweer gelijk, door een goeie vrije trap van Ray Versluis (1-1). UNA Simac bleef ook daarna vol op de aanval spelen met Wielinga en Senders die het elftal met goeie initiatieven aanstuurden. Eerstgenoemde stelde in de 15e minuut Juul Respen na een acrobatische voorzet in staat om met het hoofd de 2-1 te scoren. En daarna UNA leek op weg naar meer. Maar helaas, daar kon de warrige arbiter zich niet mee verenigen. Met de door hem toegekende penalty, trok Joey Lokasi de partij weer gelijk: 2-2.
En toen moest UNA dus verder met z’n tienen. Sombere wolken pakten zich samen rond de Sint Willibrorduskerk op de achtergrond. Maar de Zeelster minderheidspartij liet zich in de tweede helft niet ringeloren. Tien tegen elf, werd toch een open strijd. En uiteindelijk was er de ontlading, de beloning. Max van den Akker ontsnapte in de allerlaatste seconden op links, maar kon het niet afmaken; de meegekomen Sten Senders daarentegen wel. Hij plaatste – met een heel contingent Unitassers zowat op de doellijn voor hem – de bal met volledige beheersing in de linker benedenhoek: 3-2 en het feest kon beginnen.
© 2024 Amateurvoetbal Eindhoven, op dit artikel rust copyright.
Jouw reactie?
Opstelling